Methode: Mijn horizon en windrichtingen
Dit is een methode om de dierenriembeelden en windrichtingen te verlevendigen
De dierenriembeelden lijken ver en los van de aarde te bewegen. Hierdoor zijn ze lastig te verinnerlijken.
Door in deze methode de Dierenriembeelden met de aarde te verbinden lukt het om ze meer te pakken te krijgen en te verinnerlijken.
Het idee voor deze methode
Ik ben op dit idee gekomen tijdens de bestudering van het boek van D. J. van Bemmelen: Zarathustra, de eerste profeet van Christus. Hierin las ik het volgende stuk:
“Van daar waar de zon op de langste dag opgaat tot daar waar de zon op de kortste dag opgaat is het oosten en daar is de ‘Karsvar Savahi’.
Van daar waar zij op de kortste dag opgaat tot daar waar zij op de kortste dag onder gaat is het zuiden en daar zijn de Karsvar Fradadafsu en Vidadafsu.
Van daar, waar zij op de kortste dag onder gaat tot daar, waar zij op de langste dag ondergaat, is het westen en daar is de Karsvar Arezahi.
Van daar waar zij op de langste dag opgaat tot daar, waar zij op de langste dag ondergaat, is het noorden en daar zijn de Karsvar Vorrubaresti en Vourujaresti.
Als de zon opkomt, dan verlicht zij de Karsvar Savahi, Fradadafsu, Vidadafsu en de helft van X anira a, als de zon ondergaat dan verlicht zij de Karsvar Arezahi, Vourubaresti, Vourujaresti en de helft van X anira a; als het hier dag is, dan is het daar nacht.”
Xvaniratha; zonnewiel
Volgens de oud Perzische opvattingen is de aarde rond en het middelpunt van alle hemelverschijnselen. ..Dat middelpunt werd Chwaniratha genoemd en de cirkelomtrek daaromheen werd in zes velden (Karsvar) verdeeld. Chwaniratha betekent stralend, lichtend, klinkend rad. Dit verwijst naar het zonnewiel. (blz 27 e.v.)
Afbeelding blz 28: De 7 Karsvar, Hemelrichtingen. (Uit Zarathustra, de eerste profeet van Christus door D. J. van Bemmelen)
Het mooie van dit concept is dat de hemelrichtingen (windrichtingen) niet ingedeeld zijn naar een kardinaal punt, te weten: Noord, Oost, Zuid en West. En dat alle vier evenredig verdeeld zijn over een cirkel van 360 graden. Net als bij de dieremriemtekens.
Windrichtingen
Ten tijde van Homerus en Hesiodus onderscheidden de Grieken al 4 hemelstreken waaraan zij namen gaven. Deze namen waren ontleend aan de eigenaardige gesteldheid der winden die uit die richting waaiden. Boreas is de koude snerpende noordenwind, Euros de heldere oostenwind, Notos de vochtige zuidenwind en Zephyrus de lentespellende westenwind. Deze vierledige windroos ontleenden de Grieken waarschijnlijk aan de Feniciërs. Ten tijde van Aristoteles (384-322 v Chr) was de achtdelige indeling van de horizon reeds een algemeen goed. De Romeinen maakten er 12 windrichtingen van.
Ook in de Edda, waarin de Noordse mythologie wordt verwoord, wordt al gesproken over de 4 dwergen Audri, Sudri, Nordri en Westri die de hemelschedel dragen toen de wereld werd geschapen uit Ymir de reus. We herkennen de vier windrichtingen in de namen van de dwergen uit dit Finse Epos.
Hetzelfde zien we bij de indeling van de hemel naar de 12 dierenriembeelden van ieder 30°. In het echt zijn deze sterrenbeelden variërend in hun grootte. Toch is de realiteit verlaten en heeft ieder dierenriembeeld 30 graden gekregen zodat het gelijk verdeeld is. Ditzelfde zien we bij de windrichtingen. Eerst waren er de beleefbare hemelrichtingen, nml: Waar de zon, maan en sterren opkomen is het oosten en waar ze ondergaan aan de hemel is het westen. De tussenliggende hemelrichtingen waar de zon niet komt aan de horizon zijn het noorden en het westen.
De hemelrichtingen ervaar ik nu vanuit de werkelijke beleving verbonden door de zonsopkomst en zonsondergang. Alleen dit al roept een opstijgend gevoel in mijzelf op. Wanneer ik dit nu door het jaar heen vervolg krijg ik een sterke intense, levendige verbinding met de zon, horizon, dierenriem en aarde. Ik merk dat hier vele lagen en jarenlange verdieping achter schuilen. Ik kan ook steeds beter in mijzelf een kring van de horizon verbeelden met de gevoelsmatige waarde erbij door de verbinding met de zonsopkomsten (en ondergangen).
De Methode
De methode gaat als volgt:
- Waarnemingen van zonsopkomsten door het jaar (zie post: Zonsopkomsten, mijn horizon en windrichtingen)
- Waarnemingen van maansopkomsten door de maand (zie post: Maansopkomsten, mijn horizon en windrichtingen)
- Opzoeken in welk dierenriembeeld de zon en de maan staat met behulp van astrologische software: bijvoorbeeld Sky Safari 7 Pro
- Verbinden van het dierenriembeeld met het gebied aan de horizon
- Bewustzijn en kenmerken van dit gebied aan de horizon waardoor de dierenriembeelden zich verankeren.
- Bewustzijn van mijn windrichtingen (Kasavar, oud Perzisch)
Hoger bewustzijn
Om te komen tot een hoger bewustzijn, het waarnemen van de wereld achter de zintuiglijke wereld, is het van belang om ons te verbinden met de opbloeiende natuur en de verwelkende natuur. Door het verbinden met deze twee processen ontwikkel je een gevoel voor deze twee krachtwerkingen in jezelf en de wereld om je heen. Deze twee krachtwerkingen kun je terug herkennen in de opkomende zon en de opkomende maan. De opkomende zon ligt in lijn met de opbloeiende processen in de natuur en de opkomende maan met de verwelkende natuur. Door je te verbinden met deze processen en je in te voelen ermee, ontwikkel je in je ziel zintuigen voor bovenzinnige waarnemingen. Dit kan dus zowel met de natuur als met de opkomende zon en maan.
Deze waarnemingsmethode schoolt niet alleen het verbinden van de dierenriem met de aarde maar ook de bovenzinnelijke waarneming
Kreeftskeerkring, Tweelingskeerkring, Stierskeerkring
Wij hebben allemaal op school de Kreeftskeerkring geleerd als de bijzondere kleincirkel rond de aarde op 23,5 graden Noorderbreedte. Deze keerkring herinnert ons aan de situatie van het jaarlijkse wendpunt op 21 juni. Dit punt was de laatste twee millennia vóór onze jaartelling in de Kreeft. Ongeveer vanaf onze jaartelling stond de zon, op dit wendpunt, in de Tweeling. Nu zien we de zon bijna in de Stier staan op de zomerzonnewende. Dit punt loopt dus achteruit door de dierenriembeelden. Dit komt door een astronomisch verschijnsel dat we precessie noemen.
De vierde beweging van de zon!
Eerst kenden we 3 bewegingen van de zon, nml:
- Dagelijks zien we de zon opkomen, langs de hemel opklimmen naar het middagpunt in het zuiden en weer afdalen naar zonsondergang. Dit bepaalt de lengte van onze dagen en nachten. Dit is de dagelijkse hemelloop van de zon van oost naar west.
- Jaarlijks loopt de zon door de dierenriem. Dit maakt dat wij allemaal in een bepaald dierenriembeeld zijn geboren omdat de zon op het moment van jouw geboorte in dat dierenriembeeld stond. De Tropische astrologie erkent 12 dierenriemtekens met een vaste ordening van 12x 30 graden. Ook wordt er geen rekening met de precessie gehouden. De siderische astrologie kijkt in welk dierenriembeeld de zon daadwerkelijk staat. Zij houdt rekening met de groottes van de beelden en met de precessie.
- Door de precessie kruipt de zon in ongeveer 26.000 jaar achteruit door de dierenriem. Wanneer je kijkt naar de zomerzonnewende zie je dit punt per ongeveer 2.000 jaar één dierenriembeeld verschuiven. (Platonisch wereldmaand) In ongeveer 26.000 jaar doorloopt zij zo de gehele dierenriem. Dit noemen we een Platonisch wereldjaar.
Nu ontstaat door deze horizonmethode een vierde beweging! Dit komt omdat wij nu de vrije loop van de zon verbinden met de aarde. Dit doen we aan de horizon. De horizon is het grensvlak tussen hemel en aarde. we verbinden iets bewegelijks (dierenriem) met iets wat vast (aarde) is. Dit is natuurlijk een perspectiefdingetje. Vanuit een ander perspectief is het omgekeerd. De dierenriem is dan meer vast en de aarde juist bewegelijk.
Wanneer we dagelijks naar de zonsopkomst kijken, lijkt de zon in een jaar, heen en weer te lopen langs de horizon. Er ontstaan bij deze waarnemingsmethode grade, retrograde en stationaire bewegingen. Deze zien we ook bij de planeten!
Twee kwaliteiten één horizon.
Dit betekent dat mijn horizon twee sterrenbeeldrijen kent. In de opklimmende rij van winterzonnewende naar zomerzonnewende en in de aflopende rij van zomerzonnewende naar winterzonnewende. In de oplopende rij staat de zon in de beelden: Boogschutter, Steenbok, Waterman, Vissen, Ram en Stier en in de aflopende rij: Tweeling, Kreeft, Leeuw, Maagd, Weegschaal en Schorpioen. Bijzonder om deze twee kwaliteitenrijen te beleven aan mijn horizon. Beide beeldrijen staan ook daadwerkelijk aan de hemel wanneer de zon opkomt. het voelt niet vreemd dat er twee kwaliteiten voor dezelfde plek op de horizon is. De dynamiek van de zon, groeiend of afnemend (aan hoogte door het dierenriembeeld) is niet zo wezenlijk anders als de wassende en de afnemende maan.
Deze ‘ascendentbeelden’ voor die dag geven dan ook een totaal andere kwaliteit aan die betreffende dag. Iedere astroloog weet hoe essentieel de ascendentbeelden voor die dag zijn. Deze beelden staan die dag langer aan de hemel dan alle andere beelden. Zij hebben de meeste invloed op die dag. De zon, als centrum van mijn wezen omkleed zich op die dag met de krachten van de geestelijke wezens die in dit domein van sterren, bijvoorbeeld de Maagd, werkzaam zijn. Hierdoor worden ze verbonden met mijn diepste innerlijk.
Mijn horizon is niet meer hetzelfde na deze oefening. Ik heb nu een:
- Stierspar; de spar is een Saturnusboom met zijn duidelijke stam (ik-gerichte sfeer) en ik ben een Stier met een Saturnale inslag!
- Ramhuis; met twee schoorstenen net als de hoorns van de Ram
- Vissenflat; deze flats liggen aan de Maas waar vissen werkelijk zwemmen
- Een lente-eveninghuis
- Watermankerk; hier kan ik intens bidden om de verbinding met de Geest te verstevigen wat bij het beeld van de Waterman hoort.
- Steenbokkapel; hier komen voor mij aarde en geest in samenwerking.
- Boogschutter…..; deze moet ik nog observeren
De Zodiac heeft zich met mijn aarde verenigd en kan ik kan hem nu verenigd denken en beleven. Werkelijke plekken op aarde krijgen nu een kosmische betekenis voor mij. Iedereen op aarde kan zo een eigen zodiac-horizon-cirkel creëren op elke plek op aarde. Je kunt hier ook een bijzondere (energie)plek voor kiezen. Het hoeft niet je woning te zijn. Dit is natuurlijk praktisch maar het kan ook je moestuin zijn of een stuk grond ergens.
Ik kreeg tijdens het observeren van zonsopkomsten en zonsondergangen en deze verbinden met mijn horizon de behoefte aan een open veld met vrij zicht op de horizon om op markante momenten palen in de grond te zetten als herkenningsteken. Opeens begreep ik het bouwen van de steencirkels als Stonehenge (zie foto) beter! Dan ben je niet afhankelijk van toevallige huizen, bomen of bergen aan je horizon maar neem je zelf het heft in handen en zet je grote stenen of plant je bomen om de overgang van het ene dierenriembeeld naar het andere te markeren. Ook speciale punten zoals de lente-equinox of de zomerzonnewende kun je door het planten van een boom, paal of steen een speciale markering geven. Zo kun je je horizon indelen en verbinden met de hemel. Ik begin het gevoel te krijgen dat het dan andersom gaat werken. Dat dit niet op een speciale energieplek op aarde moet gebeuren maar dat hierdoor een speciale plek ontstaat doordat je de aarde verbind met de kosmos en de kosmische energieën opvangt en de aarde ernaar inricht. Ik heb vroeger wel eens naar aanwijzingen van de sjamaan Joska Soos een stenencirkel gelegd, 4 elementen ingebracht, de 4 natuurrijken vertegenwoordigd en toen met kruiden de kring bewierookt. Er gebeurde toen bijzondere dingen waardoor ik weet dat je zelf krachtplaatsen kunt creëren. Alle plekken op aarde met tempels, Pyramides e.d. werken volgens mij op deze manier.
Zonsondergangen
Zonsondergang op 12 juni 2022
De zonsondergang rond de zomerzonnewende, markeert het eindpunt van het ‘westen’. na deze zomerzonnewende zal de zon ook bij de ondergaande zon weer stil komen te staan en teruggaan richting het zuiden. Dit is dus ook hier bij zonsondergang haar hoogste punt richting het noorden. Hierna zal de zon weer afzakken naar het zuiden naar de winterzonnewende. Deze foto is aan de voorkant van mijn huis genomen en de opkomende zon kan ik aan de achterkant van mijn huis fotograferen. Hierdoor kan ik vanuit mijn huis zowel het ‘oosten’ als het ‘westen’ gaan verbinden met de horizon. Wat overblijft is aan de ene kant het noorden en aan de andere het zuiden. De windrichtingen zullen zo door de jaren heen meer realiteit gaan worden voor mij.
Maansopkomsten
Tijdens het waarnemen van de zonsopkomsten kreeg ik het idee om ook de maansopkomsten te gaan waarnemen. In eerste instantie leek mij dit ondoenlijk toen de maan zelf zich aan mij vertoonde en dit bleef doen waardoor ik ook via haar waarnemingen, die zeer bewegelijk zijn in ruimte en tijd, de methode tot mijn vreugde kon toepassen. Dit versnelde het proces omdat ik nu dagelijks de dierenriembeelden met de horizon kon verbinden. (zie post: maansopkomsten, mijn horizon en windrichtingen)
Scheppen uit het niets
Door in mij zelf deze relaties te leggen met de zon en de horizon, schep ik uit het niets nieuwe gevoelens in mij. Hierdoor verrijk ik mijn gevoelsleven. Wanneer ik bomen ga planten op markante punten of deze post deel, handel ik naar deze nieuwe gevoelens die moreel van aard zijn. Deze gevoelens, gedachten en handelingen neem ik iedere nacht mee naar de geestelijke wereld. Dit is voedsel voor de Tijdsgeesten. Zij voeden zich hieraan. Zij groeien hierdoor. Zij hebben deze nieuwe gevoelens, gedachten en handelingen nodig om zich verder te ontwikkelen. Dit is de nieuwe sterrenwijsheid die nodig is om onze oude ontwikkeling af te leggen en een nieuwe zelf te scheppen. Hierdoor scheppen wij de nieuwe mens voor toekomstige ontwikkelingsfasen. ( Lees meer hierover in: Evolutie en involutie en het scheppen uit het niets van Rudolf Steiner: Berlijn, 17 juni 1909)
Zeer bijzonder om zo de omringende horizon, grensgebied tussen hemel en aarde te denken, beleven, verinnerlijken, offeren aan de tijdsgeesten, naar te handelen en bij te dragen aan een verdere ontwikkeling. Hopelijk gaan meer mensen dit beleven en via deze methode zichzelf en de wereld verrijken en dragen wij ons steentje (stonehenge) bij aan de toekomst.
Peter Evers
Juni 2022
Leave a Reply