De wagenmenner

In het opgroeiende kind zou je twee krachtenvelden kunnen erkennen. Een onderpool en een bovenpool. Deze twee polen werken op elkaar in waarbij de onderpool onbewust, impulsief en natuurlijk is. De bovenpool dient echter bewust gehanteerd te worden en moet op pure eigen wilskracht plaatsvinden. De onderpool heeft kenmerken als beweging, leven en centrifugale stuwing van binnen naar boven en naar buiten. In de bovenpool herkennen we juist rust,  verstillende vormen en krachten die juist centripetaal gericht zijn.

 In ieder kind werken van onderuit krachten die je kunt vergelijken met de paarden die voor een wagen gespannen worden. Sommige kinderen hebben een rustige knol die braaf luistert naar de opdrachten van hun trouwe baas. Andere kinderen hebben vier  volbloedhengsten voor hun wagen die ze met veel moeite in toom kunnen houden

Dit zijn vaak ook de explosieve kinderen die agressief gedrag kunnen vertonen.  De paarden zijn soms sterker dan de wagenmenner! Deze paardenkrachten komen uit de ‘onderpool’ van de kinderen. De krachten van de wagenmenner komen uit de ‘bovenpool’. De eerste krachten kosten het kind geen moeite. Het ‘overkomt’ hem (meestal jongens trouwens). Het is een bron van impulsief gedrag. Vaak overrompelend en onbegrepen door andere kinderen. Hierdoor komt het kind vaak al als kleuter  in een sociaal isolement.  Het is echter ook een stroom die veel brengt. Het brengt initiatiefkracht, een verhoogde gevoeligheid voor de omgeving ( hoe vreemd dit ook klinkt voor zo’n rauwdouwer), gevoeligheid voor meningen van anderen. Brede ontwikkeling en interesses op vele gebieden. Muzikaliteit. Gevoel voor vormen, natuur en schoonheid.

De centaur is een ander beeld om dit verschil tussen onderpool en bovenpool weer te geven.

De krachten van de wagenmenner komen juist niet aanwaaien. Integendeel. Het kost erg veel moeite om de hele dag de vier volbloeden te mennen. Vooral op jonge leeftijd. Op latere leeftijd zijn de paardenkrachten meer geïntegreerd en op een hoger plan in de ziel gebracht, hopelijk! De wagenmenner is hierdoor opeens doodop en heeft sterke behoefte om zich terug te trekken. De duim in de mond om zich af te sluiten en in zichzelf terug te trekken is een vaker  gezien beeld. Dit komt omdat deze kinderen door deze stuwende krachten veel naar buiten gedreven worden en buiten zichzelf zijn. Hierdoor is hun energiehuishouding ook niet goed. Ze zijn te veel buiten hun eigen ‘huis’ en onderhouden het zo niet met hun energie. Hierdoor raken ze zo opgebrand.

Begeleiding

Omdat door de oneerlijke strijd tussen de twee krachtenvelden van volbloeden en wagenmenner deze kinderen zo ‘verloren ’kunnen zijn de hele dag, hebben ze een enorme behoefte aan rust, terugtrekken , bakering, grenzen, consequente gewoontes. De drie grote R’s: Rust, Regelmaat, Ritme. Geef deze kinderen duidelijke grenzen, koel van buiten maar liefdevol warm van binnen. En vooral…..HOUDT VOL!!!!!!!! Want de krachten van deze volbloeden zullen zich tegen iedereen en alles keren die ze probeert tegen te houden. Voor je het weet heb je 4 pitbulls, hyena’s , slangen of zelfs wolven  tegenover je. Enne……oh ja, Muziek is helend voor deze kinderen. In muziek zit alles wat ze nodig hebben:  harmonie van ritmes, begrenzingen, maat, geen enkele buitensporigheid maar juist totale samenhang. Een prachtige remedie voor het kind dat zo veel moeite moet doen om het midden te behouden tussen deze twee krachtenvelden.

Vergeet vooral niet het begrip voor deze wagenmenners die 4 keer zo hard moeten werken dan die kinderen die zo’n oude knol voor zich hebben.  Enne…. Wanneer het lukt om de paarden te mennen, hebben deze kinderen een pk in hun donder zitten waardoor ze later in hun leven veel meer gedaan krijgen dan menig ander kind! Dit worden dus de mensen die vernieuwend kunnen werken! Koester deze! Sla ze niet lam met morele praat maar geef duidelijke begrenzing, liefdevol warm van binnen en koel van buiten. Dit zal later uitwerken tot een innerlijke kracht die hun zal helpen hun paarden te temmen.

Peter Evers

You Might Also Like

Leave a Reply