De invloed van de maan op de planten 2

Om de maanwerking/zilverwerking op de plant zichtbaar en dus begrijpbaar te maken grijp ik terug op het stijgbeeldonderzoek

Deze onderzoeksmethode waarbij je plantensap in vloeipapier laat stijgen is door Rudolf Steiner in 1923 aan Lili Kolisko gegeven om de onzichtbare, etherische werking in de plant zichtbaar te maken en te onderzoeken. De opdracht was om 7 specifieke planten te onderzoeken. Lili Kolisko pakte de vraag op maar ontdekte in eerste instantie dat er helaas niet veel te zien was wanneer je enig sap van de plant in vloeipapier liet stijgen. Ze kwam echter tot de grote ontdekking dat wanneer je het sap mengde met een specifieke metaalzoutoplossing, er wel degelijk duidelijke vormen ontstonden. Het stijgbeeldonderzoek was geboren!  L. Kolisko werkte 40 jaar met deze methode om de etherische vormkrachten in de plant in samenhang met metalen en planeetstanden te onderzoeken. Een levenswerk dat uiteindelijk loonde. Via deze methode is het haar gelukt om de geesteswetenschappelijke uitspraken over de samenhang tussen de planeten, de zeven hoofdmetalen en hun invloed op de planten, te bevestigen. (uitgaves hierover, o.a.: Sternenwirken in Erdenstoffen I,II,III,IV,V)

Omdat Rudolf Steiner, aansluitend op een artsencursus in 1920, aangegeven had dat uit de Maretak een geneesmiddel tegen kanker gemaakt kon worden en dat zijn potentie er vanaf hing bij welke maanstand hij geplukt werd, is er vanaf 1949, door het instituut Hiscia ( https://www.vfk.ch ) onderzoek gestart naar de invloed van de maanstanden op de Maretak. In beginsel werd de Maretak tweewekelijks gesnoeid en onderzocht. Hierbij werd de methode van Lili Kolisko bijna onveranderd overgenomen. Later werd, gedurende 12 jaar, de Maretak dagelijks om 08.00u ’s morgens geplukt, soms vaker of ’s nachts en meervoudig onderzocht.

De veranderingen die in de stijgbeelden waren niet chaotisch of toevallig maar onderhevig aan een hogere ordening. De veranderingen in vorm en kleur kwamen meestal geleidelijk tot stand en de beelden transformeerden zich van dag tot dag, gedurende langere periodes. Het komen en gaan van een golf van vormen of kleuren kon dagen of weken duren.  Soms verschenen er zeer plotselinge maar kortstondige transformaties. Sommige soorten stijgbeeldtypes verschenen en verdwenen weer om maanden of zelfs jaren later weer tevoorschijn te komen.

Als men een verband zou kunnen vinden tussen deze vormgolven in de tijd en de berekenbare natuurlijke ritmes van onze relatie met de kosmos, dan zou het mogelijk moeten zijn om de oorzaak van de veranderingen van de vormkrachten in de plantensappen te doorgronden. Het is bekend dat in de oudheid geneeskrachtige kruiden werden verzameld op bepaalde tijden. Het vermogen of de kennis om dergelijke tijden vast te stellen is nu grotendeels verloren gegaan. Als er nieuwe kennis wordt gevonden, zou men kunnen beginnen met het oogsten van de geneeskrachtige kruiden op het moment van hun grootste potentie. 

In het stijgbeeldonderzoek van het instituut Hiscia, ontdekte men dat het het plantensap zelf is die de in het stijgbeeld ontstane vormen bepaald. Het plantensap gemengd met de metaalzoutoplossing ontwikkelt het stijgbeeld, ongeacht het tijdstip waarop het tot stijgen wordt aangezet. De vormen die in het stijgbeeld verschijnen zijn afhankelijk van het tijdstip waarop de plant geplukt is. In het sap van de plant spiegelt zich een beeld van dit specifieke moment in de tijd. Ieder tijdstip heeft zijn eigen specifieke beeld en veranderd steeds gedurende de tijd. Wanneer de verbinding met de aarde onderbroken wordt, stopt deze werking. De plant bewaart dan, in haar sap, het beeld van het laatste moment dat het verbonden was met de aarde. Hierbij moeten we in gedachten houden dat aarde en maankrachten van oorsprong gelijke krachten zijn. In de aarde zijn deze zilverkrachten nog licht aanwezig omdat in de ontwikkeling van de aarde de grofste van deze krachten uitgestoten zijn en nu van buitenaf als ‘maan’ werkzaam zijn. ( zie artikel in mijn blog over de maankrachten en de planten 1, november 2019). De in de aarde achtergebleven zilverkrachten staan nog direct onder invloed van de maan omdat ze verwant zijn. De aarde is geheel opgenomen in de maansfeer. Hierdoor beweegt de zilverkwaliteit volledig mee met de veranderende posities van de maan ten opzichte van de aarde en de andere hemellichamen. Dankzij het langdurige onderzoek van instituut Hiscia zijn we te weten gekomen wanneer de zilverkrachten sterker zijn en wanneer ze zwakker werkzaam zijn in de plantenwereld.

De zilverkrachten zijn zwakker werkzaam:

• Bij volle en nieuwe maan (in winter en zomer)

in de jaren van de steile maanbaan;

aan het begin van de maansknopenomloop

• Bij volle maan in perigee
• Bij nieuwe maan in apogee;
• Tijdens maansverduisteringen;
• Tijdens het midden van totale zonsverduisteringen.

 De zilverkrachten zijn sterker werkzaam:

• Bij volle maan en nieuwe maan (in winter en zomer)

in de jaren van de vlakke maanbaan;

aan het einde van de eerste helft van de maansknopenomloop.

• Bij volle maan in apogee
• Bij nieuwe maan in perigee;
• Tijdens het midden van ringvormige zonsverduisteringen.

In het volgende artikel zal ik de maansknopenomloop en de steile en vlakke maanbaan verder toelichten.

Peter Evers

November 2019

Vrij vertaald uit: Die Signatur des Mondes im Pflanzenreich