Pluto en de roof van Persephone

Goden van vroeger

Hoe brengen wij de goden weer tot leven. In de mythische verhalen werden de hemelse kwaliteiten van de goden in beelden waargenomen. Kunnen wij deze beelden weer in onszelf tot leven wekken?

Wat willen Demeter, haar dochter Persephone en haar veroveraar Hades ons vertellen?

Demeter en Persephone

Buiten in de natuur werken krachten; In de oude tijd kwamen deze krachten via vertering en ademhaling in het innerlijk van de mens. Het zinnebeeld voor deze krachten is de grote Demeter. Door ademhaling en vertering komen de vormende Demeterkrachten, geestelijk gezien, bij de mensenziel naar binnen. In de mensenziel werden ze werkzaam als helderziende vermogens. De geboorte van haar dochter Persephone is het zinnebeeld voor het geboren laten worden van deze vermogens. 

Pluto (Hades Gr.) rooft Persephone

In de myhte rooft Pluto, god van de onderwereld,  Persephone, de vertegenwoordigster van de oude helderziende krachten van de ziel. Inderdaad zijn onze helderziende vermogens verdwenen. Wat is er gebeurd met onze helderziendheid? Geestelijk gezien kan er nooit iets verdwijnen maar wel metamorfoseren. Waar is Persephone dan in omgevormd? Waar is deze oude helderziendheid in de mensenziel terug te vinden?

Het is bekend dat wij een onderbewustzijn hebben (anders dan onbewust) dat veel verder reikt dan we met ons verstand beseffen. Dit onderbewustzijn blijft onder de oppervlakte. In dit onderbewuste leven werken de Persephonekrachten. Daar zijn de oude helderziende vermogens in ondergedoken. In de diepten van de ziel, net als in de mythe onder de aarde, werken zij nu aan de vorming van ons ik en maken ons ik steeds steviger. Zo als zij ons vroeger het helderziende vermogen gaven, zo werken ze nu aan de consolidering van het ik.

Zo heeft zich in de ontwikkelingsgeschiedenis van de mens deze roof van Persephone plaatsgevonden door die krachten die diep ondergronds zitten en uiterlijk terug te vinden zijn in het zinnebeeld van Pluto!

In de loop van de tijd is onze lichaamssamenstelling verandert. Onze huidige lichaam is wezenlijk dichter, vaster geworden als het lichaam van de mens die nog het Persephonewezen in zich geboren kon laten worden; het oude helderziende vermogen in zich kon oproepen. Doordat we vaster zijn geworden kunnen we de helderziende vermogens in ons onderbewuste van de ziel vasthouden. Uit dit dichter worden van het menselijk lichaam komt de gevangenschap van de oude helderziendheid voort. Dit zijn de Plutokrachten die daardoor de Persephonekrachten in het fysieke gevangen houden. Het zachtere menselijke lichaam nam in het oude Griekenland steeds meer de consoliderende krachten, die in het binnenste van de aarde werkzaam zijn, in zich op. Daarvoor werden wij  meer beheerst door de krachten die in de atmosfeer van de aarde werkzaam waren en hem daardoor weker maakten. Steeds meer werd de kracht werkzaam die in het onderaardse van de aarde werkte en die door Pluto geregeerd werd. In het innerlijk van de mensen werd Pluto steeds werkzamer, verdichtte het menselijk lichaam en roofde daardoor Persephone.

De greep van Pluto op het zachte bovenbeen van Persephone.

Dit werpt een dieper inzicht op de zeer profaan uitgewerkte greep van Pluto in het zachte bovenbeen van Persephone door beeldhouwer Gian Lorenzo Bernini. Genaamd: de roof van Persephone (Zie afbeelding)

Wat ons vooral daarbij kan raken is het detail van de zachtheid die gegrepen wordt:

Dit is het uitgewerkte zinnebeeld voor de zachtheid van het lichaam welke geroofd werd door Pluto…

In dezelfde mate waarop Demeter werkzaam is in de machtige krachten van alles wat uit de aarde ontluikend tevoorschijn komt, zo werkt zij ook innerlijk in de mens. Zoals in de aarde de krachten werkzaam zijn, vertegenwoordigt als Pluto, zo werkt deze ook in onze eigen menselijke organisatie.

Vroeger wist de mens dat hij door zijn ademhaling en opname van de natuur door zijn vertering, de grote Demeterkracht in zich opnam en Persephone in hem geboren liet worden (vermogen tot helderziendheid). Ook wist hij dat in zijn fysiek de Pluto krachten werkzaam waren en Persephone roofden waardoor wij niet meer helderziend zijn. Deze krachten werken nu in ons onderbewustzijn en verstevigen nu ons ik door etherische krachten hiervoor om te zetten.  

Vroeger bracht de opgenomen Demeterkracht niet alleen onze helderziendheid maar bepaalde ook ons handelen. Vroeger waren er geen voorschriften en wetten hoe je je moest gedragen. De mensen handelden vanuit de opgenomen goddelijke krachten zoals de Demeterkracht. Deze Demeterkracht metamorfoseerde in de mens tot zijn handelen en moraliteit. Wanneer de mens iets volbracht in de wereld deed hij dit omdat in zijn hersenen en in heel zijn wezen de Demeterkrachten werkzaam waren zoals die buiten hem ook in de plantenwereld werkzaam waren. Ze waren een vanzelfsprekende, niet in het bewustzijn oplichtende, maar de ziel aandrijvende kracht. Zo werkten toen alle goddelijke krachten in en buiten de mens. Er was een organische éénheid en heelheid.

Demeter zag haar dochter, de helderziendheid, geroofd worden door het dichter worden van het menselijk lichaam; de Plutokracht. Omdat zij merkte dat haar krachten niet meer vanzelfsprekend konden werken en de mens zijn handelen bepalen, stichtte zij de mysterieplaatsen op van waaruit zij de mensen nog moreel kon begeleiden. Daarna hebben zich de natuurkrachten steeds meer teruggetrokken. Doordat de natuurlijke moraliteit in ons zich terugtrok ontstond de behoefte aan morele voorschriften en wetten. 

Menskundig

Menskundig kunnen we zeggen dat de Demeterkrachten in het etherlichaam werkzaam zijn. Vanuit het etherlichaam worden ze naar boven gestuurd in het astraallichaam en naar beneden naar het fysiek lichaam zodat het etherlichaam zowel het astraal- als het fysiek lichaam bediend en beïnvloedt. Het fysieke lichaam maakt het etherlichaam langzaamaan dichter, meer geconsolideerd, het astrale lichaam vormt hij zo om dat het niet meer helderziende vermogens ontwikkelt maar de intellectuele krachten van de mensennatuur.

Doordat het fysieke lichaam meer dichter werd, werd hij meer onderhevig aan de uiterlijke invloeden van de fysieke omgeving. Hierdoor is de gezondheid van de mens meer van de uiterlijke fysieke verhoudingen en voorwaarden afhankelijk  dan voorheen toen het veel zachter was. Toen was het meer in samenhang met de geestelijk verhoudingen in de geestelijke wereld.

Ten tweede zag de mens een wereld van beelden om zich heen. Deze beelden worden inderdaad veroorzaakt door de krachten van het astrale lichaam, maar het astrale lichaam zou ze niet kunnen zien als het alleen op zichzelf geworpen was. Het astrale lichaam neemt geen beelden waar wanneer het alleen op zichzelf is aangewezen. Net zo min als de mens zichzelf ziet wanneer hij, niet gehinderd door een spiegel, vooruit gaat, net zo min zou het astrale lichaam haar eigen gegenereerde beelden waarnemen, wanneer niet de activiteit van het astrale lichaam evenveel door het etherische lichaam werd teruggeworpen. Zo brengt het etherische lichaam de door het astraallichaam opgeroepen beelden tot aanschouwing, tot waarneming.

Al het weten van de mens hangt af van deze spiegeling van het astraallichaam door het etherlichaam.

De sleutel tot de kennis van de wereld ligt in het etherlichaam

Pluto

God van de centripetaal vormende aarde kracht

Pluto beheerst in de Griekse godenleer het ondergrondse van de aarde. Deze krachten die in het ondergrondse van de aarde werkzaam zijn leven ook in het onderbewuste van onze ziel.

Wat leeft er in de onderwereld? In de wereld onder de aarde waar ons bewustzijn niet kan komen. Daar is de fysieke wereld. Daar is zo veel meer rijkdom dan in de lucht of water. Vanuit de aarde komen alle planten, bomen en vruchten voort. Daarvoor moet wel het levende gebonden worden aan deze fysieke wereld. Samen kunnen zij de wereld van de planten tevoorschijn toveren. In de fysieke wereld leeft de wilsimpuls om het Persephone-leven aan de fysieke wereld te binden, naar de onderwereld te dwingen. Pluto verzinnebeeld deze kracht wanneer hij met zijn vurige paarden voor zijn kar gespannen Persephone ontvoert en naar zijn wereld meeneemt.

Voor Plato was Pluto een vertegenwoordiger in de weldadige cyclus van dood en wedergeboorte die aanbidding verdiende onder de naam:

Plouton, ‘schenker van geestelijke rijkdom’

(Plato: Morrow, Plato’s Cretan City, pp. 452–453)

Afbeeld. Peter Paul Rubens, De ontvoering van Persephone

Het Mythologisch verhaal over Hades (Romeins; Pluto) die vanuit de onderwereld naar boven komt om Persephone te ontvoeren gaat als volgt:

“De oppergod Zeus heeft geen keus en besluit om Persephone, de dochter van Demeter, als vrouw aan Hades te schenken. Hij stelt zijn broer Hades persoonlijk op de hoogte, stuurt Aphrodite naar Persephone op Sicilië om haar verliefd te laten worden maar stelt verder niemand anders van zijn besluit op de hoogte. Dan spant Hades zijn rijtuig met vier felle paarden in, die door de onderwereld zwierven, en begint aan zijn tocht naar de bovenwereld. Met donderend geraas van zijn wielen boort hij zich een weg door het labyrint van gangen waar geen deur voor hem openstaat. Aan alle kanten versperren rotsen Hades de uitgang die proberen te voorkomen dat hij ontsnapt uit zijn gevangenis. Maar Hades duldde geen vertraging en sloeg met zijn scepter naar de versperringen waardoor de grond van Sicilië begon te sidderen. Uiteindelijk barst de aarde open en verschijnt Hades in de ontstane kloof aan het oppervlak van het eiland.”

Een prachtig beeld waarin de krachten die al aanwezig waren (de vier rondzwervende paarden) voor de wagen worden gespannen en Hades door alle weerstanden heen (aarde) zich een weg baant om aan de oppervlakte te komen en Persephone (levenskrachten) naar zijn wereld, het ondergrondse, onbewuste zielenleven te dwingen.

Hades is het zinnebeeld voor die wilskracht die de levenskrachten wil binden aan de fysieke wereld waardoor het organisme kan gaan leven.

Hades staat voor het fysieke lichaam. Vandaar de woorden :”  Ik ben een zoon van Cronus naar wie het geraamte van de wereld luistert.”

Hades is evenwaardig aan Zeus. Beide hebben evenveel recht op de Persephone-levenskrachten zodat ze jaarlijks heen en weer beweegt en zo het levende tevoorschijn tovert in de natuur. Samen met Poseidon zijn zij de drie broers die regeren in de totale wereldschepping. Zeus in de lucht, Poseidon over de wateren en Hades in het aardse/minerale rijk.

Zie de tekst hieronder over de troostende woorden van Hades/Pluto

De troostende woorden van Hades/Pluto

“Op weg naar beneden klaagt Persephone steen en been over haar lot en verwijt Zeus dat hij niet ingrijpt. Als ook de tranen komen wordt het wrede hart van Hades, voor het eerst van zijn leven, overmeesterd door een gevoel van liefde. Hij veegt de tranen van het meisje met zijn donkere mantel weg en zegt: ‘Kwel je hart niet met onnodige angst, Persephone. Je zult niet in het huwelijk treden met een man die jou onwaardig is. Ik ben een zoon van Cronus naar wie het geraamte van de wereld luistert. Denk niet dat je het licht van de dag kwijt bent. Ik bezit andere sterren en je zult je verwonderen over de Elyseese Velden en haar inwoners. Het zal je niet ontbreken aan bloeiende bloemen. Je zult koningin zijn van de herfst en steeds getooid gaan met gouden vruchten. Aan jouw voeten zullen koningen komen, ontdaan van hun pracht, want de dood maakt iedereen gelijk. Je zult straf uitdelen aan de schuldigen en rust gunnen aan deugdzamen. Voor jouw troon moeten goddelozen hun misdaden bekennen en zullen de Moiren je dienstmeiden zijn.”

Rudolf Steiner spreekt in GA 129, blz 63 ev over Pluto

“Onze wilsimpulsen worden doorgegeven via ons fysieke lichaam zoals onze gedachten zich uitdrukken in ons astrale en onze driften, begeertes, hartstochten en gewoontes zich uitdrukken via ons etherische lichaam.

Om de wil dus werkzaam te laten zijn in de fysieke wereld heeft de mens zijn fysieke lichaam nodig.

In de hogere werelden is de werking van de wil iets heel anders dan hier in de fysieke wereld.

We hebben krachten in de ziel die onze wilsimpulsen opwekken.

Deze krachten heb je nodig om je ik als centrale kracht in stand te houden.

Wanneer de mens geen wil zou hebben zou hij nooit tot een ik-bewustzijn kunnen komen.

Wat ervoer de Griek bij de vraag:

“Welke kracht ligt verspreid in de macrokosmos die in ons de wereld van de wil tevoorschijn haalt?

De Griek zou dan antwoorden: “Pluto”.

Pluto is die centrale kracht, verbonden met de .. planeet, die het .. zinnebeeld is van de wilsimpulsen die het Persephone-leven naar de ondergrond van het zielenleven dwong.”

Pluto roept de wil op uit het fysieke lichaam welk het etherlichaam bind tot intellect en het ik versterkt.

Peter Evers

Dromenonderzoek 34, januari 2022 Pluto achter de zon