Heilige nachten verdieping
De heilige nachten toegelicht
Algemeen
Heilige nachten 1
24-25 december
“Die Stimme der Stille dringt zur Seele
und lehrt sie, das Gute in uns und den Andern
freudig zu bejahen.”
De stem van de stilte
dringt door tot de ziel
en leert haar
het goede in ons
en in de ander
vreugdevol
te beamen.
In vroegere tijden kregen we onze gedachten van de goden buiten ons. We verenigden ons met deze goden tijdens het midzomerfeest, wanneer we ons verloren in de hemelse sferen. Door onze gedachten via de rook van het offervuur aan de zonnegeest te offeren beschermden wij ons tegen de Luciferische krachten.
Na het mysterie van Golgotha heeft de zonnegeest zich met de aarde verbonden en verbinden wij ons met de zonnegeest tijdens het midwinterfeest, de heilige nachten. Door onze gedachten, die wij nu als zelfgemaakte gedachten ervaren en waar wij ons eigenaar van voelen, verbinden wij ons nu met de zonnegeest die zich met de aarde verbonden heeft en in de donkere dagen alles van binnenuit verlicht. Met ons meest innerlijk ik dat zich sindsdien met ons bloed verbonden is, verbind deze geest in onszelf zich met de geest in de aardesfeer. “Ik ben die ik ben”, spreekt de Christus. Wanneer de geest in onszelf zich verbind met de zonnegeest, beschermen wij onszelf tegen de Ahrimanische krachten.
Zo leggen wij iedere nacht, wanneer ons astraal, ik en geestzelf, zich verbind met de zonnegeest buiten ons leggen wij de kiem in ons bloed voor het komende jaar. Want deze zonnegeest die dan in de 12 heilige krachten werkzaam is, is ook in ons.
Ook in de wereld van de natuur zien we de zonnewerking zich uitwerken. Wat de groeikrachten zijn voor de plant hebben zich vorig jaar al in de plant afgedrukt, in de wintertijd in de wortels voorbereid om zo in het huidige jaar uit te werken in de plantengroei. Pas in de bloesem van de plant zien we de invloed van de zonnesfeer van nu.
In de Lemurische fase hadden de hogere geesten zich al losgemaakt en zich verenigd in het zonnewezen. Daarna werd de aarde voorbereid om deze hogere zonnegeest op te kunnen nemen. De Jahweh-krachten maakten een deel van de sterk vormende aardekrachten, schiepen de maan en maakten hem los van de aarde zodat deze van buitenaf met zijn vormende krachten op de aarde kon inwerken. Daarnaast spiegelde de maan het licht van de zon en daarmee de zonnegeest indirect op de aarde als voorbereiding op het kunnen opnemen van de zonnegeest. Toen de tijd rijp was, kon de geest opgenomen worden in het voorbereide lichaam van Jezus van Nazareth. Deze heeft 3 jaar de kosmos op aarde gebracht en daarna heeft deze zich bij het gebeuren op Golgotha met de wezensstroom van de aarde verbonden. In het vierde deel van de grondsteenspreuk staat:
“Op het keerpunt der tijden
Betrad het wereld-geestes-licht
De aardse wezensstroom;
Nacht-duister
Heerste niet langer;
Daghelder licht
Straalde in mensenzielen;….”
De zonnegeest heeft zich sinds het mysterie van Golgotha verbonden met de aarde. Dat wat geestelijk in de lucht leefde, stroomde in de aarde en bij de mensen binnen waardoor het ‘ik’ ontstond. Dit is de taak van de aardefase. Om het vierde wezensdeel van de mens (fysiek, ether- en astraallichaam) in te lijven.
Het ik kan niet van buitenaf werken maar moet vanuit het innerlijke van de ziel zelf klinken…… Dit kon pas nadat de Geest via de dood van de Zoon opgenomen kon worden in de aardestroom.
(GA 97, blz 106)
Deze zonnegeest dat zich met de mens en de aarde verbonden heeft, beweegt nu mee als in een grote ademhaling met de jaarlijkse beweging van de zon. De aarde-zielegeest beweegt mee met deze grote kosmische ademhaling. Het is nu in de winter het moment dat dit Christuswezen, deze zonnegeest ingeademd is, het meest aanwezig is in onszelf en in de aardesfeer en de aarde en ons mensen van binnenuit verlicht. Dit geestzelf is ‘stralender dan de zon’ (zie hieronder) en leeft in ons meest innerlijke, daar waar ons ik leeft, in ons bloed……
Het is de taak van ons om ons voor te bereiden om ons volgende wezensdeel, ons nog geestelijke wezensdeel op te kunnen nemen, ons geestzelf.
Om hier een gevoel voor te krijgen kan de volgende esoterische spreuk ons helpen:
“Stralender dan de zon,
Reiner dan de sneeuw,
Fijner dan de ether,
Is het Zelf, de geest in mijn hart.
Dit Zelf ben Ik,
Ik ben dit Zelf.”
Wanneer je deze spreuk van Rudolf Steiner innerlijk laat klinken, krijg je een gevoel voor dit geestzelf en besef je dat hij stiller is dan iedere stem, stiller dan elk geluid dat wij op aarde kennen maar wel tot ons kan spreken.
De stem van de stilte
dringt door tot de ziel
en leert haar
het goede in ons
en in de ander
vreugdevol
te beamen.
Laten we het goede in onszelf en de ander beamen. Laten we het goede leren zien. In oorsprong is ieder mens goed, ieder mens kent zijn oorsprong in de geestelijke wereld. Alles wat op aarde is, is ontstaan uit de offerbereidheid en offerkracht van de geestelijke wereld en daaruit zijn wij geboren. Deze geest wil ons leren om het goede in de ander te zien en het goede in onszelf. Laten wij hier op kerstnacht mee beginnen. Het kind dat net uit de geestelijke wereld komt is goed. Daarom ziet het alleen maar goed in de wereld. Het kan alleen dat zien wat het van binnen ook is. Het beeld van het Jezuskind in de schoot van Maria is het beeld van de geest die geboren is in de ziel, Maria, Sophia. De geest is in deze fase van onze ontwikkeling geboren in de Maagd. Het is aan ons om hem te beamen en van hem uit te willen leven en staan. Is het onze opstanding in deze kerstnacht in onze schamele stal vol gaten en kieren waar het door tocht. Durven wij onszelf te zien met onze tekortkomingen? In deze stal wordt het kind geboren. In deze stal wil de geest geboren worden. het eerste wat hij aan ons vraagt is: Kun je je eigen schamele stal zien en het goede in onszelf en de ander. Zo eenvoudig maar toch zo moeilijk.
Peter Evers
Gal Straman
Top site ,.. i will save for later !